“Мин Аллаһка күңлемнән ышанам, начарлык кылмыйм, тик намаз укымыйм”, – дип әйтү дөресме?

Еш кына кешеләрдән: «Мин Аллаһка күңлемнән ышанам, аның барлыгын беләм һәм миңа шул җитә. Ни өчен ябынып-төренеп, намаз укып йөрергә кирәк?» – дигән фикер ишетергә туры килә. Андыйларга ни дип җавап бирергә икән?

– Моны мин кешенең үз-үзен алдавы дип әйтер идем. Бер кеше дә ашасам тамагым туюына ышанам һәм миңа шул җитә дип кенә калмый бит – ул туклана. Эшләсәм акча булуына өметләнәм дип кенә чикләнми, ә тырышып тир түгә. Шуңа күрә кеше, гадәттә, ышанган әйберен эшләп тә күрсәтә, гамәле белән исбатлый. Шуның кебек син Аллаһы Тәгаләгә ышанасың икән, ул кушкан гыйбадәтләрне үтәп, Аңа тугрылыгыңны расларга тиешсең.