Язучы Зифа Кадыйрованың яңа китабының геройлары кемнәр?

(«Урланган яшьлек» повестеннән өзек) 

...  – Янып беткән, – диде, көчкә тын алып. – Янып беткән каравыл йорты. Йә Аллам, теге хатын да янгандыр инде.

Зөһрә бер мәлгә телсез калды, аннан, аңына килеп, тиз-тиз генә киенде дә:

– Баланы карап тор, – дип, урамга чыгып йөгерде. Зөһрә бар кеченә каравыл йортына чапты, и бәхетсез җан, исән булса гына ярар иде. Тирәк-якка борын яргыч ачы төтен исе таралган. Илле еллап торган йорт, эре күмергә калып, пыскып ята. Зөһрә, тирә-ягына каранып, хатынны эзләде. – Маша апа, син кайда? – дип кычкырды. Яр буенда бөкерәеп утырган Маша апаны күргәч, аңа таба йөгерде. – Маша апа, җаным, син исән, – дип, килеп кочаклап алды.

Пешеп кабарган кулларын суга тыгып утырган Маша апа башын тагын да ныграк аска иде. Урыны-урыны белән утта өтелгән киемнәре корымга буялып беткән. Янгын башлангач үзе сүндерергә, барлы-юклы сәләмәсен коткарырга тырышкандыр, күрәсең. Хатын, җиргә сеңеп барган иске йорт булса да, кар-яңгырдан саклап торучы яшәү урыны иде әле, дип борчылды. Менә хәзер баш өстендә түбәсе дә юк, шушы буага батып кына үләсе калды дигән уйлар йөгереп үтте.

– Маша апа, әйдә безгә кайтабыз. Тор, ярый үзең исән, әйдә җаным, әйдә.

– Юк, миңа ул йортта юллар ябык, – диде акрын гына хатын. Зөһрә кыл кебек тартылды. Инде ике көн буена аңа бер уй тынгылык бирми иде. Ул кинәт:

– Ачык, ачык, син бит Маша түгел, син бит Мәрьям, – дип, хатынны кысып кочаклап, тыела алмый елый башлады. Зөһрәнең кочагында кечкенә генә ябык хатын да кычкырып елап җибәрде. Алар, бер-берсен тыймыйча, туйганчы еладылар. Зөһрә, үзен кулга алды, әнисенең аркасыннан сөя-сөя, тавышына бар назын салып, – әни, син бит минем әнием,– дип, колагына пышылдады. – Тор, әнә кара үткәннәр, янып, кара күмергә әйләнде. Анысы да, янып бетеп, көле җилдә очып таралыр, эзе дә калмас. Әйдә кайтыйк, безнең бит йортыбыз бар, минем улым, синең оныгың бар. – Зөһрә, әнисенә карап, күз яшьләре аша елмайды, башындагы яулыгын рәтләде, кулъяулыгы белән корымга буялган битләрен сөрткән булды.

– Син биргән күлмәкне алып чыга алдым, – диде әнисе, елаудан туктый алмыйча. Зөһрә аны тагын да кысыбрак кочаклап алды. ...