“Авыр спектакль. Тормыш болай да бик авыр”

Камал театрында Айдар Җаббаров спектакльнең беренче өлешен куйганнан соң мин дә шулай уйлаган идем. Әмма икенче өлешне карый башлауга башымда икенче төрле уйлар килде. Шәһәрдә үскән егет булса да, Айдар бик актуаль мәсьәләгә алынган. Авылларның бетүе. Аларның кайберләрен инде торгызып та булмый. Кешеләре дә үткән белән яши. Киләчәккә өмет тә бар кебек. Шул ук вакытта юк та шикелле.

...Спектакль узган гасырда Татарстан авылларында бик популяр булган һинд киносын карау күренеше белән башлана.“Алты яшьлекне дә, 60 яшьлекне дә дулкынландыра торган кинолар иде элек. Үзебез сакламасак, тел дә бетә, мәдәният тә. Тоталар да сикерәләр хәзер. Ирләр сикерә, ташка үлчим. Хатын-кыз ярар инде. Ирләрнең үз тәртибе булырга тиеш. Медальләр бирәләр. Гел артистка. Ник бер сыер савучыга бирсеннәр”, – дип фәлсәфә кора Фәннур Мөхәммәтҗановның герое.

Хаклы бит. Хезмәт кешесен хәзер данлау юк. Шуны күреп үскән бала нигә авылда калсын да, авыл өчен борчылсын ди!?
Спектакльдә моңсу урыннар гына түгел, көлдерә торган персонажлар да җитәрлек. Әмма аларга карагач та никтер күңел тула башлый. Килер бер көн, авылларны саклаап торган шул дүрт-биш кеше дә китеп барыр. Сала Җир йөзеннән бөтенләйгә юк булыр дигән уй күңелне кимерә.

Чыганак:Шәхри Казан