«Әнә, яшьләр утырсын!.. Кит, мондый оятсызлык була аламы?!»

Басып баручы ханым тун кигән, җитмәсә зур гына пакет тоткан. Читтәрәк моны күзәтеп барган икенче ханым: «Пакетыгызны миңа булса да бирегез» дип, аны алмакчы булды. Басып баручы ханымның моңа күңеле булды, үзенең яклаучысын тапты булса кирәк: 

– Ярар, без ничек тә басып барабыз. Әнә, яшьләр утырсын! Бернинди оят-фәләннәре юк бит! Утырмас та идем, урын биримме дип сорамыйлар да бит, – дип, алда утырган теге яшь кызга ишарәләде. 

Басып баручы ханымның пакетларын күтәреп барырга риза булган хатын-кыз шул мәлне сикереп торды да, баштан бу кызга ике кулы белән төртеп алды: 

– Әй, син! Ишетәсеңме? Синең турында әйтәбез бит без! Оят түгелме сиңа? Әби тиешле кеше басып тора, ә син җәелеп утыргансың?! Бу хәтле тәртипсез, тәрбиясез булырсың икән! – дип, бу яшь кызга ябырылды. 

– Минем бит рюкзагым авыр... Әле зур да ул! Торсам, тагын да күбрәк кешегә уңайсызлык тудырырмын бит, – диде җавап итеп теге кыз. 

– Тагын на наданрак, ахмаграк җавап таба алмадыңмы?! Кит, оятсыз! – диештеләр автобустагы кешеләр. Бу юлы инде теге кыз нидер булса әйтергә җөрьәт итмәде! 

Гөлия Ибатуллина язып алды.