Әбиләр дә калмады...

Элегрәк ак яулыклы, мөлаем татар әбиләре бар иде. Йортның яме иде алар, минемчә. Кичләрен подъезд төбендәге эскәмиядә сөйләшеп утыра идек. Акыллы киңәшләрен дә бирәләр, изге теләкләре белән дә сөендерәләр иде. Кызганыч, гомер үтә тора, әлеге әбиләр дә үлеп беттеләр. Сагынып искә алам үзләрен. Инде хәер-сәдака бирердәй догалы мөселман карчыклары калмады якын-тирәдә.

Тәскирә Шакирова.