Язмаларда - язмыш рубрикасы буенча яңалыклар
-
Канлы якшәмбе
Асия бүген куркыныч төш күреп, манма тиргә батып уянды. Имеш, әтисе әнисен пычак белән кадап үтергән. Хатын, нигә мондый төш керде икән дип, үзенең балачагын хәтерендә яңартты.
-
Тугры әтәч
Кайчандыр 2шәр сыер, берничә баш үгез, кош-корт, бал кортлары белән тулы хуҗалыкта, нибары бер әтәч калды. Зур абзарда хәзер ул хуҗа.
-
Әниебезнең холкы авырайды
Газета укучыларыбыз еш кына үзләренең тормышларында булган аянычлы хәлләр турында сөйлиләр. «Безнең тормышны газетага языгыз әле, башкалар гыйбрәт алып, безнең кебек гөнаһлы булмасыннар», – диләр. Бүген шуларның кайберләрен укучыларыбыз хөкеменә тапшырабыз.
-
Улыма белем кирәкми
Улыма 19 яшь. Күпме генә үгетләп карасам да, 10нчы сыйныфка бармады, үзе теләгән колледжга укырга керде.
-
«Төш кенә түгел иде ул»
Мин бу сөйләшүне үзгәртмичә генә теркәп куярга булдым. Нәтиҗәне дә һәркем үзенчә ясар.
-
Мин спортсмен булам
Яңа шәһәр үсеп килә, биш-алты урында завод корпусларын җиткерәләр. Бу зур төзелештә илнең төрле төбәкләреннән килгән төзүчеләр эшлиләр. Гаиләлеләрне вагончикларга урнаштырдылар. Йөзләгән вагончиклардан торган зур авыл халкын кибет, медпункт хезмәтләндерде. Эшчеләр балаларын мәктәпкә, балалар бакчасына бишенче номерлы автобус белән иске шәһәргә йөртәләр иде.
-
«Турыдан ал!»
Кунакка кайткач, гадәт буенча матур гына өстәл әзерләнде. Өстәл артына килеп утырдык.
-
«Мотоцикл» әби
Безнең әбинең кушаматы «мотоцикл» иде. Аның кебек җитез, кызу кешене бүтән белмим мин.
-
Адашкан җиңүче
Яшьрәк чакта чаңгы ярышларында еш катнаша идем мин. Шуларның берсендә арттан килеп, җиңүчегә әйләндем бит, малай!
-
Күбәләк булып әнкәем кайттымы?
Бу көннәрдә бик моңсу булды. Табигатькә көз килде. Жәй буена сузылганнан соң эсселәр дә тәмамланды, салкынча һава урнашты. Агачларның яфраклары саргаюын күреп тә күңел боеклана. Әлбәттә, минем моңсулыгым аңа гына бәйле түгел.
-
Әбинең матур хисләре
Безнең авылда Зөбәрҗәт әби бар. Быел аңа 90 яшь тулды. Шулкадәр зиһенле, чиста әби ул. Аңа карасаң, карале, картлык та шундый ямьле була икән, дип уйлап куясың.
-
Энә очы кадәр дә
Минем әни әтинең туганнары белән тату яшәмәде. Әти - гаиләдә бердәнбер ир бала булган. Дүрт апасы төпчек энеләрен бик яратканнар, бәлки аны кем беләндер бүлешәселәре дә килмәгәндер, әнине кабул итмәгәннәр. Кайнанасы да кызлары сүзеннән чыга алмаган күрәсең, килененә “сикереп төшмәгән”.
-
Киявем чәчәкләр алып кайта
Фәүзия кызы-кияве белән бәхетле гомер кичерүен сөйләп бирде.
-
Хаталанмыйк!
Яшь барган саен, узган тормышка әйләнеп карыйсың, үткәннәрнең уңай, бәхетле мизгелләрен искә төшерәсең, уйланасың. Инде үзебез дә җитмеш яшькә таба барабыз. Шулай ук тормышыбызның тискәре, сикәлтәле мизгелләрен дә тагын бер анализлап, «болай булырга тиеш түгел иде бит» дип нәтиҗә ясыйбыз.
-
Улым өчен мин чит кеше
Улым 35 яшьтә өйләнде. Башта озак укыды, аннан соң йөргән кызы белән ачуланыштылар да ялгыз йөрде.