Ай­гөл – иң ях­шы фут­бол­чы

А­лар ара­сын­да “Тө­зү­че” ко­ман­да­сы иң җи­те­зе, иң ос­та­сы бу­лып чык­ты.  Без­нең кыз­лар бер уен­да да җи­ңел­мә­де. Ко­ман­да­ның җи­ңү­ен­дә уен­чы Ай­гөл Хәй­рет­ди­но­ва­ның өле­ше зур. Ул  ярыш­лар­ның иң ях­шы уен­чы­сы дип та­был­ды һәм мах­сус бү­ләк­кә ла­ек бул­ды.
Ул үзе­нең тә­э­сир­лә­ре бе­лән без­нең бе­лән ур­так­лаш­ты. “Күп­ләр кыз­лар­ны көн­нә­рен те­гү те­геп, ашар­га пе­ше­реп, би­зә­неп үтәр­гә ти­еш, дип уй­лый. Ә мин фут­бол яра­там. Те­ле­ви­зор­дан ка­рар­га тү­гел, ә уй­нар­га! Га­и­ләм­дә ми­не аң­лый­лар, кү­нек­мә­ләр­дән кайт­кач, хәл­лә­рем­не, уңыш­ла­рым­ны со­ра­ша­лар.
Тик ма­лай­лар аң­ла­мый. Фут­бол мәй­дан­чы­гы­на кил­сәм, тиз­рәк мин­нән ко­ты­лыр­га ты­ры­ша­лар. Алар фут­бол­ны чын ир-ат­лар уе­ны дип са­ный. Бер­ва­кыт ма­лай­лар бе­лән бә­хәс­лә­шеп, алар­га үзем­нең фут­бол уй­ный бе­лү­ем­не ис­бат­лар­га бул­дым. Өчә­ү­ләп бер кап­ка­га уй­ный баш­ла­дык. Ме­нә бер­сен уз­дым, икен­че­сен ал­дап урап үт­тем... Һәм кап­ка­га бе­рен­че туп­ны, ан­на­ры кал­ган­на­рын керт­тем...
Кыз­лар фут­бол уй­ный бе­лә ул! Сер итеп ке­нә әй­тәм, тор­мыш-көн­кү­реш хәл­лә­рен­дә дә кыз­лар еш кы­на ма­лай­лар­дан акыл­лы­рак һәм зи­һен­ле­рәк бу­лып чы­га”, - ди­де.
Ай­гөл­гә ки­лә­чәк­тә дә уңыш­лар юл­даш бул­сын.