Рамазан аеның әһәмияте

Рамазан аенда ураза тоту Ислам диненең биш нигезенең (баганасының) берсе булып тора. Ураза ул тыелу дигәнне белдерә. Ягъни ураза тоту таң атканнан алып кояш баеганчыга тикле ашау-эчүдән һәм җенси якынлыктан тыелып торуны аңлата. Ул физик тыелу гына түгел, шулай ук рухи чистарыну да булырга тиеш. Кеше үзенең нәфесен йөгәнләп, начар гадәтләрен, гөнаһлы эш-гамәлләрен булдырмау өстендә дә эшләргә тиеш. Мәсәлән, кызып китү, талашу, сүгенү, алдашу, гайбәт сату һәм башка шундый гадәтләрдән арыну. Мөхәммәд Пәйгамбәребез (аңа Аллаһның рәхмәте һәм сәламе булсын!): «Әгәр дә кеше начар гамәлен, начар сүзен, начар эшен калдырмаса, Аллаһ Тәгалә аның ач йөрүендә мохтаҗ түгел», – диде. Ашказаны ураза тоткан кебек, безнең телебез, уебыз, гамәлләребез, фикерләребез дә ураза тотарга тиеш.

Үз акылында булган һәм балигълык яшенә җиткән һәр мөселман ир-егеткә, һәрбер мөслимә хатын-кызга ураза тоту фарыз. Бу – Аллаһның катгый әмере!

Рамазан ае – Коръәни Кәримдә телгә алынган бердәнбер ай. Шушы айда бәндәләргә Изге Коръән иңә башлый. Башка айларда эшләгән изгелекләргә Аллаһы Тәгалә 10 әҗер-савап язса, Рамазанда ул 700гә һәм аннан да күбрәккә арта. Бу изге айның башы – ул мәрхәмәт ункөнлеге, уртасы – гөнаһлардан арыну, ә ахыры – уттан котылу. Пәйгамбәребез (аңа Аллаһның рәхмәте һәм сәламе булсын!) үзенең бер хәдисендә әйтә: «Рамазан ае башланганда җәннәт ишекләре ачыла, тәмуг ишекләре ябыла, ә шәйтаннар богаулап куела».